Opis: Ostatni mężczyzna w Dhace Centralnej: Młody człowiek był, część III: Reżyseria: Naeem Mohaiemen. Listopad 1975. Lato Tygrysów było momentem zmierzchu dla wielu lewicowych możliwości. Po zabójstwie Salvadora Allende Bangladeszu obawiał się podobny los. Koniec nadszedł znacznie gwałtowniej; zamiast pojedynku w pałacu prezydenckim żołnierze zaskoczyli pułk wartowniczy podnosząc o świcie flagę narodową. W brutalnej masakrze zginął premier i cała jego rodzina, kończąc pierwszy socjalistyczny rząd w kraju. Trzy miesiące później miały miejsce dwa kolejne zamachy stanu, z których ostatni był inspirowanym przez maoistów „buntem żołnierskim”, który upadł w wyniku zdrady i błędnych obliczeń. W ten wir wciągnął się Peter Custers, holenderski dziennikarz, który zaprzyjaźnił się z przywódcą buntu żołnierzy i założył własną podziemną grupę Ruch na rzecz Jedności Proletariatu. Last Man odkrywa dwie historie w odwróconych sekwencjach. Seria kronik filmowych i notatek zaczynamy od końca – od uwolnienia Petera. W równoległej historii opowiadanej przez Petera jego wspomnienia odkrywają książki, czasopisma i wycinki z jego domu w Lejdzie, daleko od Bangladeszu w 1975 roku lub dzisiaj. Peter, podobnie jak wielu europejskich lewicowców swojego pokolenia (zwłaszcza Człowiek jednowymiarowy po Herbertze Marcuse'u), wierzył, że nawet jeśli wyobcowane masy uwięzione w nowoczesności zostaną znieczulone na posłuszeństwo, ducha rewolucyjnego można nadal odnaleźć „poza” nowoczesnością – w więzieniach i gettach Pierwszego Świata, czy w miastach i wioskach Trzeciego. Poszukiwanie tego ostatniego doprowadziło go do porzucenia doktoratu. program w Johns Hopkins i przeniósł się do Azji w 1973. Jednak, jak się przekonał, nigdy nie było kompletnego zewnątrz; odrętwiały proletariat mógłby także skazać na porażkę lewicowe powstania w osławionym Trzecim Świecie – jak zasugerował także Godard w La Chinoise (1967). Premiera Last Man odbyła się na 56. Biennale w Wenecji w ramach wystawy „All the World's Futures”, której kuratorem był Okwui Enwezor. Film miał rozpocząć długotrwały dialog z Peterem, ale teraz stał się niezamierzonym pomnikiem: kilka miesięcy po obejrzeniu filmu w Wenecji Peter planował polecieć do Lizbony na festiwalową premierę, kiedy niespodziewanie zmarł. Film przemawia teraz w pustkę; ostatni człowiek w końcu się pożegnał.